Να βουτάς. Όχι βαθιά, ούτε μακριά. Να βουτάς όσο κρατάει η ανάσα σου για να σε βγάλει στην επιφάνεια γεμάτη ξανά από ζωή, όχι ξέπνοη. Να βουτάς. Μέσα σου. Όχι βαθιά ούτε μακριά.
Υπάρχει κάτι το μυστηριακό σε αυτή την πρώτη βουτιά κάθε χρονιάς. Μπορεί να την επιχειρήσω νωρίς, μόλις που έχει μπει ο Απρίλιος, σε παγωμένα, διάφανα νερά κάποιου ελληνικού νησιού απ’ τα πολλά που αγαπώ, μπορεί και να με παρασύρει ο χρόνος κι ο καιρός και να την καταφέρω στα μέσα Ιουνίου, στο πιο οικείο Σούνιο. Μα ποτέ δεν με απογοητεύει. Όπου κι αν είμαι, όποτε κι αν είναι αυτό, η πρώτη βουτιά είναι σαν να σβήνει από πάνω μου ολόκληρο το χειμώνα.
Την περιμένω για μήνες κάθε φορά. Τα κρύα χειμωνιάτικα βράδια που νιώθω σαν όλο το βάρος του κόσμου να έχει καθίσει στους ώμους μου, κλείνω τα μάτια και θυμάμαι αυτή την πρώτη βουτιά που δεν έχει γίνει ακόμα. Με ένα μυστήριο τρόπο, ο χρόνος χάνει τη γραμμικότητά του, κάμπτεται, γίνεται κυκλικός και όλα είναι τώρα.
Αυτό είναι! Γι’ αυτό την αγαπώ τόσο πολύ την πρώτη βουτιά: ό,τι κι αν κουβαλάς τα δευτερόλεπτα πριν βουτήξεις, έγνοιες, ανησυχίες, προβλήματα, όλα χάνονται μόλις το κεφάλι μπει στο νερό.
Βουτάω και ξαφνικά χάνονται όλα. Εκεί, στην ησυχία του βυθού, τα αφήνω όλα πίσω και είμαι εγώ με μένα. Το μυαλό αδειάζει, η καρδιά γαληνεύει, το σώμα αιωρείται. Ξέρω πως βρίσκομαι ακριβώς εκεί που έπρεπε να είμαι: εγώ με μένα. Αλλά δεν είμαι μόνη. Το νερό με υποδέχεται ξανά εκεί από όπου ήρθα, εκεί όπου ανήκω. Το απέραντο γαλάζιο με αγκαλιάζει κι είμαι ένα με τον κόσμο όλο.
Κι όταν έρχεται η ώρα της ανάδυσης, έχω γεμίσει. Με αγάπη, ηρεμία, πληρότητα και δύναμη, έχω γεμίσει με αισιοδοξία, ομορφιά, μα το πιο σημαντικό, με την αίσθηση πως όλα είναι όπως πρέπει. Με άφεση.
*Με αφορμή αυτή την πρώτη βουτιά στη θάλασσα, σκέφτομαι τις άλλες βουτιές, τις πιο δύσκολες, που επιχειρούμε μέσα μας, για να βρούμε τι στο καλό είναι αυτό που μας εμποδίζει από το να ζούμε έτσι, με αγάπη, άφεση και ομορφιά, κάθε μας μέρα. Με αφορμή αυτή την πρώτη βουτιά στη θάλασσα, σκέφτομαι: Να βουτάς. Όχι βαθιά, ούτε μακριά. Να βουτάς όσο κρατάει η ανάσα σου για να σε βγάλει στην επιφάνεια γεμάτη ξανά από ζωή, όχι ξέπνοη. Όχι βαθιά ούτε μακριά.
Υπάρχει κάτι το μυστηριακό σε αυτή την πρώτη βουτιά κάθε χρονιάς. Μπορεί να την επιχειρήσω νωρίς, μόλις που έχει μπει ο Απρίλιος, σε παγωμένα, διάφανα νερά κάποιου ελληνικού νησιού απ’ τα πολλά που αγαπώ, μπορεί και να με παρασύρει ο χρόνος κι ο καιρός και να την καταφέρω στα μέσα Ιουνίου, στο πιο οικείο Σούνιο. Μα ποτέ δεν με απογοητεύει. Όπου κι αν είμαι, όποτε κι αν είναι αυτό, η πρώτη βουτιά είναι σαν να σβήνει από πάνω μου ολόκληρο το χειμώνα.
Την περιμένω για μήνες κάθε φορά. Τα κρύα χειμωνιάτικα βράδια που νιώθω σαν όλο το βάρος του κόσμου να έχει καθίσει στους ώμους μου, κλείνω τα μάτια και θυμάμαι αυτή την πρώτη βουτιά που δεν έχει γίνει ακόμα. Με ένα μυστήριο τρόπο, ο χρόνος χάνει τη γραμμικότητά του, κάμπτεται, γίνεται κυκλικός και όλα είναι τώρα.
Αυτό είναι! Γι’ αυτό την αγαπώ τόσο πολύ την πρώτη βουτιά: ό,τι κι αν κουβαλάς τα δευτερόλεπτα πριν βουτήξεις, έγνοιες, ανησυχίες, προβλήματα, όλα χάνονται μόλις το κεφάλι μπει στο νερό.
Βουτάω και ξαφνικά χάνονται όλα. Εκεί, στην ησυχία του βυθού, τα αφήνω όλα πίσω και είμαι εγώ με μένα. Το μυαλό αδειάζει, η καρδιά γαληνεύει, το σώμα αιωρείται. Ξέρω πως βρίσκομαι ακριβώς εκεί που έπρεπε να είμαι: εγώ με μένα. Αλλά δεν είμαι μόνη. Το νερό με υποδέχεται ξανά εκεί από όπου ήρθα, εκεί όπου ανήκω. Το απέραντο γαλάζιο με αγκαλιάζει κι είμαι ένα με τον κόσμο όλο.
Κι όταν έρχεται η ώρα της ανάδυσης, έχω γεμίσει. Με αγάπη, ηρεμία, πληρότητα και δύναμη, έχω γεμίσει με αισιοδοξία, ομορφιά, μα το πιο σημαντικό, με την αίσθηση πως όλα είναι όπως πρέπει. Με άφεση.
*Με αφορμή αυτή την πρώτη βουτιά στη θάλασσα, σκέφτομαι τις άλλες βουτιές, τις πιο δύσκολες, που επιχειρούμε μέσα μας, για να βρούμε τι στο καλό είναι αυτό που μας εμποδίζει από το να ζούμε έτσι, με αγάπη, άφεση και ομορφιά, κάθε μας μέρα. Με αφορμή αυτή την πρώτη βουτιά στη θάλασσα, σκέφτομαι: Να βουτάς. Όχι βαθιά, ούτε μακριά. Να βουτάς όσο κρατάει η ανάσα σου για να σε βγάλει στην επιφάνεια γεμάτη ξανά από ζωή, όχι ξέπνοη. Όχι βαθιά ούτε μακριά.
Πρώτη δημοσίευση στο kisslaurenne.com <3
0 comments