Let’s spread the good vibes!



«Συγνώμη που άργησα…», μουρμούρισα λαχανιασμένη πετώντας βιαστικά κινητό και κλειδιά στο τραπέζι. Πήρα μια ανάσα και χαμογέλασα. «Καλημέρα! Τι ωραίο ήλιο που έχει σήμερα!», είπα στην Ανίτα που με περίμενε παρέα με μια φίλη της για καφέ. Το ότι η Ανίτα αχνοχαμογέλασε φαντάστηκα ότι οφειλόταν στο ότι είχα αργήσει 15’, μα σύντομα κατάλαβα ότι κάτι άλλο της είχε ρίξει τη διάθεση: το τελευταίο τέταρτο η φίλη της την είχε βομβαρδίσει κυριολεκτικά με τις ανησυχίες, τα άγχη και τους φόβους της. Δικαιολογημένα, δεν λέω, μα μόλις «έπιασα» το κλίμα που επικρατούσε, ήθελα να πάρω την τσάντα μου και να το βάλω στα πόδια. Ήταν λες και τα λόγια που είχαν ειπωθεί λίγα λεπτά πριν είχαν αποκτήσει υπόσταση, σχηματίζοντας ένα γκρίζο σύννεφο πάνω από το τραπέζι μας. «Τα λόγια είναι οι άνεμοι της ψυχής», έχει πει ο Πυθαγόρας κι εκείνες τις στιγμές οι άνεμοι της ψυχής και των τριών μας κάθε άλλο παρά ευνοϊκοί ήταν. 


«Πριν αρχίσεις να γράφεις, αποφάσισε τι θέλεις να πετύχεις. Πώς θέλεις να νιώσει ο αναγνώστης σου; Τι συναίσθημα θέλεις να ξυπνήσεις μέσα του; Θέλεις να νιώσει εμπιστοσύνη σ’ εσένα και σε ό,τι προτείνεις; Να νιώσει ζήλια για αυτό που δεν έχει, να νιώσει ασφάλεια, να νιώσει περηφάνια για τον ίδιο και τις κατακτήσεις του; Θέλεις να ανησυχήσει, να φοβηθεί για να παρακινηθεί σε δράση; […] Όταν αποφασίσεις ποιο είναι το κυρίαρχο συναίσθημα, γράψε με τρόπο που πετυχαίνει ακριβώς αυτό, στην καρδιά του. Μόνον τότε...». Αυτές οι σκέψεις τις οποίες δημοσίευσε πριν λίγο καιρό η Αγγελική Κοσμοπούλου στη σελίδα του Logos Comm στο Facebook τριγυρίζουν μέρες στο μυαλό μου. 

Σήμερα, όπως φαίνεται, ήρθε η ώρα τους. Κι αυτό γιατί, ψάχνοντας σε ένα παλιό τετράδιο, βρέθηκα μπροστά σε μια άλλη πρόκληση-αποκάλυψη: «Ο λόγος έχει μεταμορφωτικό δυναμισμό*», διαβάζω σε σημειώσεις που είχα γράψει χρόνια πριν, έχει δηλαδή τη δύναμη να αλλάζει - πρώτα και κύρια τη διάθεσή μας, μα σε βαθύτερο επίπεδο, την πραγματικότητα που ζούμε. Αυτό το δεύτερο σκέλος δεν θα το αγγίξω καθόλου σήμερα (όσο ευγνώμων κι αν είμαι που πλέον το έχω συνειδητοποιήσει και το έχω βάλει σε πράξη, δεν ξεχνώ ότι μου πήρε κάμποσο καιρό να το χωνέψω), αλλά στέκομαι σε πρώτη φάση στο πόσο επηρεάζουν τα λόγια μας τους ανθρώπους που έχουμε απέναντί μας. Όταν μιλάω ή γράφω, τι θέλω να πετύχω; Και στην τελική, πώς επιλέγω να χρησιμοποιώ το λόγο μου; Μιλάω για να εμπνεύσω; Να ενθαρρύνω; Να εκφράσω τα συναισθήματά μου και να ανταλλάξω ιδέες ή να κριτικάρω, να μεταπείσω και να περηφανευτώ;

Η λέξη «εμπνέω» ακούγεται πολύ αυτές τις μέρες στο σπίτι μας, τη συζητάμε συχνά με τον Μιχάλη. Με διάφορες αφορμές - άλλοτε το δικό του μπλογκ, τα βίντεο που γυρίζει και τα ποστ του, και άλλοτε τους φίλους ή τους γονείς που συναντάμε στα σχολεία των παιδιών και ενίοτε αντιλαμβανόμαστε ότι μας κοιτάζουν περίεργα κάθε φορά που μας ρωτούν «τι κάνεις;» κι εμείς απαντάμε χαμογελαστοί «είμαι πολύ καλά!». Δεν το λέμε μηχανικά, δεν είναι άλλη μια καραμέλα, το νιώθουμε και αυτό αντανακλάται και αποτυπώνεται στο λόγο μας.

Όταν είσαι πραγματικά καλά, όχι μόνο δεν επιτρέπεις στην γκρίνια και την κατήφεια οποιουδήποτε άλλου να περάσει μέσα σου, αλλά αυτή η χαρά, η αισιοδοξία και η αποφασιστικότητά σου να ζεις καλύτερα εκπέμπονται και προς τα έξω. Θέλεις - δεν θέλεις, εκπέμπεις προς τα έξω αυτό που είσαι. Θέλεις - δεν θέλεις, εμπνέεις με το παράδειγμά σου. Και ο τρόπος που μιλάμε και τα όσα επιλέγουμε να λέμε (ή να μην λέμε), είναι κι αυτά μέρος του ποιοι είμαστε.

Αν θέλεις, λοιπόν, ο λόγος σου να εκπέμπει θετική ενέργεια και να ζωγραφίζει χαμόγελα στα πρόσωπα των άλλων, φρόντισε…

1. …να ανταποκρίνεσαι αντί να αντιδράς
Ποια είναι η διαφορά; Όταν αντιδρούμε, ξεφουρνίζουμε ό,τι μας έρχεται πρώτο στο μυαλό χωρίς να το φιλτράρουμε. Όταν ανταποκρινόμαστε, πρώτα σκεφτόμαστε και επεξεργαζόμαστε τι θέλουμε να πούμε και μετά το λέμε, κάνουμε δηλαδή μια συνειδητή επιλογή του τι θα εκπέμψουμε στον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας. Πόσο διαφορετικά θα είχες μιλήσει αν έπειτα από το χθεσινό επικριτικό σχόλιο του/της συντρόφου σου είχες μετρήσει σιωπηλά από μέσα σου μέχρι το 5, πριν απαντήσεις ρίχνοντας τα δικά σου βέλη με κατηγορίες; Θέλεις να ρίχνεις λάδι στη φωτιά ή να καλμάρεις τα πνεύματα ώστε να βρεθεί μια λύση; Τι είναι πιο αποτελεσματικό και σίγουρα πιο θετικό; Τα «ναι, αλλά κι εσύ προχθές…» και τα «μιλάς εσύ που…;» ή μια φράση όπως «έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα, λυπάμαι που δεν είναι αρκετό»;


2. …να επικεντρώνεσαι στα θετικά και να κάνεις κομπλιμέντα
Αν θαυμάζεις κάτι στο συνομιλητή σου, πες το! Από τα πιο απλά πράγματα που αφορούν την εμφάνιση του άλλου, μέχρι κάποια στοιχεία του χαρακτήρα του, οι ειλικρινείς φιλοφρονήσεις πάντα λειτουργούν σαν turbo boost στη διάθεση του συνομιλητή μας. Και, προσοχή, στον τρόπο που διατυπώνεις τα κομπλιμέντα σου: αν πεις στην κολλητή σου «πολύ όμορφο αυτό το φόρεμα που φοράς, κρύβει τέλεια την περιφέρειά σου», είναι σαν να της θυμίζεις λίγο πιο ευγενικά ότι έχει σωματότυπο αχλάδι. Οι αληθινές φιλοφρονήσεις είναι σαν δώρα που προσφέρουμε στους άλλους, χωρίς να περιμένουμε αντάλλαγμα. Θέλεις να χαμογελούν ξετυλίγοντάς τα ή να σκυθρωπιάζουν;

3. …να ζητάς συγνώμη όταν χρειάζεται
Σε μια κατάσταση φορτισμένη αρνητικά, η συγγνώμη -όταν βέβαια πράγματι νιώθεις ότι έχεις σφάλει- είναι ο καλύτερος και σίγουρα πιο αποτελεσματικός τρόπος να επανέλθει η ισορροπία και να διορθωθούν τα πράγματα. Επειδή όμως το να λες συγγνώμη θέλει κι αυτό τέχνη, μάθε πώς θα το κάνεις σωστά ώστε να εισακουστείς και να διορθώσεις όσο καλύτερα γίνεται ό,τι έχει συμβεί.

4. …να λες «ευχαριστώ»
Μπορεί να είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο να πούμε και μάλιστα πολλές φορές να το λέμε μηχανικά, όμως αυτή η λέξη έχει απίστευτη δύναμη, τόσο σε εμάς όσο και στους άλλους! Μην ξεχνάς να είσαι ευγνώμων ακόμα και για πράγματα που θεωρούμε τετριμμένα: «ευχαριστώ που με άκουσες», «ευχαριστώ για τις ιδέες σου», «ευχαριστώ για την άψογη συνεργασία»…

5. …να χρησιμοποιείς θετικές λέξεις και να αποφεύγεις τις αρνητικές
Υπάρχουν θετικές και αρνητικές λέξεις και φράσεις; Φυσικά, αφού κάθε μας λέξη είναι συνδεδεμένη στον εγκέφαλό μας και με συγκεκριμένη έννοια. Το πώς χρωματίζουμε κάθε έννοια, το πώς δηλαδή μας κάνει να νιώθουμε, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Κάποιος, για παράδειγμα, που έχει περάσει όμορφα παιδικά χρόνια, δεν μπορεί παρά να χαμογελάσει και να νιώσει ζεστασιά στο άκουσμα της λέξης «μητέρα», ενώ ένας άλλος άνθρωπος που έχει χάσει τους γονείς του μικρός δεν αντιδρά με τον ίδιο τρόπο. Παρ’ όλα αυτά, κάποιες λέξεις έχουν τον ίδιο αντίκτυπο στους περισσότερους ανθρώπους. Υπάρχουν πάρα πολλές όμορφες λέξεις που, όταν τις χρησιμοποιούμε στην επικοινωνία μας, δημιουργούν θετικά συναισθήματα στους συνομιλητές μας. Δοκίμασε να πεις «θα μπορούσα να είμαι και καλύτερα» αντί για «νιώθω χάλια σήμερα» και «θέλω να είσαι στην ώρα σου» αντί για «μόνιμα καθ-υστερείς». 

Σε επόμενο επίπεδο, για τους λίγο πιο δυνατούς λύτες, όλα τα παραπάνω μπορούμε να τα εφαρμόσουμε και σε ένα άλλο είδος επικοινωνίας: αυτή που πολλές φορές δεν βγαίνει καν προς τα έξω, την επικοινωνία με τον ίδιο μας τον εαυτό. Θυμήσου πως πριν ακόμα ξεστομίσεις οποιαδήποτε λέξη, την έχεις ακούσει πρώτα εσύ. Οι όμορφες λέξεις επηρεάζουν θετικά και τη δική μας ψυχολογία. Θυμήσου ακόμα να κάνεις κομπλιμέντα στον καθρέφτη, να σου ζητάς συγγνώμη όταν σου φέρεσαι και σου μιλάς άσχημα και να (σε) ευχαριστείς για όλα εκείνα που απολαμβάνεις. Και πριν βιαστείς να σε κατακρίνεις, μέτρησε μέχρι το 5… Με άλλα λόγια, φρόντισε με το λόγο σου να τροφοδοτείς κι εσένα τον ίδιο με θετική ενέργεια!


*δρ Ιωάννης Καρλαούζος, ιδρυτής -μαζί με τη σύντροφό του δρ Μαρία Λεβέντη- της Σφαιρικής Αντιληπτικότητας.



Διάβασε ακόμα: Αναρωτιέσαι τι εκπέμπεις στους γύρω σου; Ήρθε η ώρα να φωτογραφίσεις την αύρα σου!


Αναδημοσιεύτηκε στο kl2real.gr!