Δυσκολίες στη ζωή ποτέ δεν θα σταματήσουν να προκύπτουν. Μπορούμε όμως να σταματήσουμε να προσθέτουμε σε αυτές ανθρώπους και καταστάσεις που κάνουν τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα. Πιστεύεις ότι το να έχεις γύρω σου αρνητικούς ανθρώπους μπορεί να σε βοηθήσει να νιώθεις καλύτερα ή να βρεις π.χ. τη δύναμη να προσπεράσεις τα εμπόδια που βγαίνουν μπροστά σου στο δρόμο προς τα όνειρά σου; Ακριβώς το αντίθετο! Όσοι γκρινιάζουν συνεχώς και έχουν μια τάση να βλέπουν τα πάντα μαύρα συνήθως «απλώνουν» αυτή τη μαυρίλα και στους γύρω τους. Θέλεις να είσαι εντός αυτής της εμβέλειας; Ή προτιμάς να έχεις στη ζωή σου άτομα που θα σε ξεμπλοκάρουν όταν δυσκολεύεσαι να δεις το φως στο τούνελ και που θα χαρούν με τη χαρά σου; Η επιλογή είναι δική σου!

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με αυτά στα οποία αποφασίζουμε να εκθέσουμε τον εαυτό μας: μήπως κάθε φορά που τελειώνει ένα επεισόδιο από την αγαπημένη σου σειρά (αυτή που εύχεσαι να είχαν γυριστεί άλλοι τρεις κύκλοι), μένεις με μια αίσθηση κενού ή μελαγχολίας; Εγκλήματα, μουντά τοπία και μελαγχολικές μουσικές δεν είναι και ό,τι καλύτερο για να χαρεί ένας άνθρωπος… Μπες σιγά σιγά στη διαδικασία να σκεφτείς αν όλα αυτά που βλέπεις/διαβάζεις/βιώνεις είναι όμορφα, αν σε κάνουν να νιώθεις χαρά ή τελικά βάζεις -χωρίς να το πολυκαταλαβαίνεις- εσύ η ίδια γκρίζες ζώνες στην καθημερινότητά σου. Αν αποφασίσεις να βάλεις στη ζωή σου την ομορφιά, σε όποια έκφρασή της σου ταιριάζει, τότε θα γεμίσεις το μυαλό σου με όμορφες εικόνες και σκέψεις, ενθουσιασμό και θετική ενέργεια. Αξίζει να το δοκιμάσεις!

2.       Φόβος

Φόβος για τη γνώμη που έχουν οι άλλοι για εμάς. Ότι δεν μας αγαπούν. Ότι δεν μας αποδέχονται. Ότι δεν είμαστε ικανές. Ότι θα χάσουμε κάτι πολύτιμο… Η Amanda Gore, κορυφαία ομιλήτρια, δημιουργός του The Joy Project και συγγραφέας βιβλίων όπως το Joy Is An Inside Job, εξηγεί ότι «όλοι ζούμε μέσα σε συνήθειες που κυβερνώνται ασυνείδητα από το φόβο. Πρόσεξε: ασυνείδητα! Άρχισε να παρατηρείς πώς ο φόβος καθοδηγεί τη συμπεριφορά σου και σε μπλοκάρει από το να βιώνεις χαρά». Όταν ανησυχείς για το τι σκέφτονται οι άλλοι για εσένα, θυμήσου, λέει η ειδικός, ότι «το πιθανότερο είναι… να μη σκέφτονται καθόλου εσένα. Είναι τόσο απασχολημένοι με όσα αφορούν τους ίδιους για να απασχολούνται και με εσένα! Οπότε, προχώρα! Να είσαι αυτή που πραγματικά είσαι!». Όποτε φοβάσαι πως δεν είσαι ικανή, αναρωτήσου, «όταν κρίνεις με αυτόν τον τρόπο τον εαυτό σου, ποιου τις προσδοκίες προσπαθείς να ικανοποιήσεις; Αν νιώθεις ότι χρειάζεται να βελτιώσεις κάποια πράγματα, κάν’ το με χαρά και ενθουσιασμό και εκτίμησε τα χαρίσματά σου. Όλοι έχουμε χαρίσματα – δουλειά μας είναι να τα ανακαλύψουμε και να τα εξελίξουμε». Κι αν φοβάσαι ότι δεν θα εισπράξεις αγάπη και αποδοχή, βρες ανθρώπους που ανάμεσά τους θα νιώθεις το αντίθετο…

3.       Αναβλητικότητα

Αν συνηθίζεις να αναβάλλεις όσα μικρά ή μεγάλα θέλεις και χρειάζεται να κάνεις, τοποθετείς ανάμεσα σ’ εσένα και τη χαρά έναν πανύψηλο τοίχο με αγκαθωτά συρματοπλέγματα: ανυπέρβλητο. Διότι γεμίζεις τον εαυτό σου με ενοχές, σε κατηγορείς και τελικά το μόνο που καταφέρνεις είναι να ακινητοποιείσαι. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να βγεις από αυτόν το φαύλο κύκλο της αναβλητικότητας – μπορείς να διαβάσεις μερικούς εδώ.

4.       Γλώσσα… λανθάνουσα

Ο λόγος μας μπορεί να μας αποκαλύψει πολλά για τις σκέψεις μας. Αν σκεφτόμαστε αρνητικά, τότε και αυτά που λέμε είναι αρνητικά. Και μέσα σε όλο αυτό τον αρνητισμό, άραγε, πώς νιώθουμε; Πάμε λοιπόν: Πώς μιλάς για εσένα και τους άλλους σε εσένα και τους άλλους; Ας αρχίσουμε με τα «εύκολα», τους άλλους: το κουτσομπολιό δεν έκανε ποτέ κανέναν να νιώσει πραγματικά καλά. Μπορεί να διασκεδάζουμε για λίγο κάθε φορά που σχολιάζουμε την κοπέλα στη δουλειά που είναι λίγο «διαφορετική» , αλλά έχει αυτό καμία σχέση με την αληθινή χαρά; Προσπάθησε να θυμηθείς τις στιγμές που έχεις νιώσει πραγματικά χαρούμενη. Ήταν οι φορές που αισθάνθηκες ότι ήσουν ένα με το σύντροφό σου, τις κολλητές σου ή ακόμα και την ομάδα στη δουλειά, και σίγουρα όχι όταν για οποιονδήποτε λόγο ένιωθες απομονωμένη από τους άλλους. Σκέψου τώρα και κάτι ακόμα: όταν νιώθεις αυτή την ενότητα, υπάρχει, άραγε, εκεί χώρος για συγκρίσεις; Είναι κάποιος ανώτερος και κάποιος κατώτερος; Όχι. Οπότε, όταν σχολιάζουμε αρνητικά τους άλλους και τοποθετούμε τον εαυτό μας σε θέση ισχύος, ποιος χαίρεται; Εμείς ή ο εγωισμός μας;

Και όταν παραπονιόμαστε, ποιο είναι το κίνητρό μας; Θέλουμε να λύσουμε αυτό που μας προβληματίζει, μιλάμε στον άνθρωπο που πραγματικά μπορεί να κάνει κάτι γι’ αυτό, ή απλώς γκρινιάζουμε δεξιά και αριστερά πέφτοντας όλο και πιο βαθιά στο βάλτο της αυτολύπησης και των επικρίσεων; Δεν σου αρέσει κάτι; Κάνε κάτι για να το αλλάξεις. Με την γκρίνια ποτέ κανείς δεν άλλαξε κάτι. Ούτε φυσικά ένιωσε καλά.

Και πάμε τώρα στα πιο βαθιά νερά: πώς μιλάς στον εαυτό σου για εσένα; Σε ενθαρρύνεις ή σε κατηγορείς; Φαντάσου ότι κάθεσαι απέναντι στον εαυτό σου. Τι θα ήθελες να ακούσεις; «Μισώ τα ψωμάκια σου» ή «σ’ αγαπώ με όλα τα μικρά ψεγάδια σου»; «Έκανες λάθος» ή «μπορείς να σκεφτείς έναν τρόπο για να διορθώσεις αυτό που έγινε;» Μίλα στον εαυτό σου όπως θα ήθελες να σου μιλάει ο έρωτας της ζωής σου ή όπως μιλάς στην κολλητή σου, όχι στο χειρότερο εχθρό σου!

5.       Παρελθόν, παρόν & μέλλον

Με τον νέο χρόνο πολλές από εμάς έβαλαν στόχους για τη νέα χρονιά. Και είναι πράγματι θαυμάσιο να θέτουμε στόχους, γιατί έτσι παίρνουμε εμείς οι ίδιες την ευθύνη του εαυτού και της ζωής μας. Πολλές φορές όμως επικεντρωνόμαστε τόσο πολύ στο τελικό αποτέλεσμα, στην επίτευξη του στόχου, ώστε χάνουμε τα ενδιάμεσα στάδια που μεσολαβούν μέχρι να φτάσουμε εκεί. Το μέλλον είναι εκεί και (ιδανικά) μας περιμένει να το φτιάξουμε όπως θέλουμε. Το παρόν όμως περνάει και κανείς δεν μπορεί να γυρίσει πίσω στις μικρές στιγμές που συνθέτουν το «τώρα» μας. Εκεί κρύβονται μικροί θησαυροί για να βιώσουμε τη χαρά. Δεν είναι τυχαίο ότι σπουδαίοι γκουρού του well-being, όπως ο Eckhart Tolle, μιλούν για το πόση χαρά μπορεί να μας δώσει το να απολαμβάνουμε το Εδώ και Τώρα.

Σκέψου έναν καλλιτέχνη που θέλει να ζωγραφίσει ένα πορτρέτο. Μπορεί να έχει από την αρχή στο μυαλό του πώς θα ήθελε να αποτυπώσει ένα πρόσωπο στον καμβά, ή μπορεί να αφήνεται στην έμπνευσή του μέχρι να ολοκληρώσει το έργο του. Η χαρά που βιώνει σίγουρα κορυφώνεται όταν σηκώνει το βλέμμα του από την άκρη του πινέλου του για να αντικρίσει τη δημιουργία του, αλλά όση ώρα δουλεύει, μένει απορροφημένος σε κάθε μία πινελιά ξεχωριστά. Και το απολαμβάνει. Αυτή είναι η πηγή της χαράς του: κάθε μία πινελιά, που για χάρη της χάνει την αίσθηση του χρόνου και του τι συμβαίνει έξω από τον καμβά του. Ο διάσημος ψυχολόγος Mihaly Csikszentmihalyi περιγράφει αυτή την αίσθηση στη θεωρία του για τη «Ροή» και εξηγεί ότι μόνο ζώντας κάθε λεπτομέρεια της ζωής μας, μπορούμε να βρούμε την ευτυχία - και όχι προσπαθώντας να την κοιτάξουμε κατάματα… Συμπέρασμα: ναι, βάλε στόχους, αλλά βεβαιώσου ότι θα απολαύσεις το ταξίδι μέχρι να τους πετύχεις!

Το ίδιο ισχύει και για το παρελθόν: με το να σκεφτόμαστε τι κάναμε λάθος στο παρελθόν ή και το αντίθετο, δηλαδή πόσο καλά ήταν τα πράγματα κάποτε σε αντίθεση με τώρα, αφήνουμε να μας προσπεράσει το παρόν και μαζί με αυτό οι (πολλές) ευκαιρίες που έχει να μας προσφέρει για να νιώσουμε χαρά.

6.       Νους (& ψυχή) υγιής…