Παρόλη την αβεβαιότητα της εποχής που διανύουμε οι γυναίκες χαράζουν τη δική τους πορεία!

Τα τελευταία χρόνια τις βλέπω να αφήνουν δουλειές που δεν τους λένε τίποτα, για να κυνηγήσουν η καθεμία τα όνειρά της. Να ξεκινούν μεταπτυχιακά κι ας έχουν να φέρουν βόλτα μια ολόκληρη οικογένεια και full-time δουλειές. Τις βλέπω να ζυγίζουν έσοδα, έξοδα, βόλεμα, ξεβόλεμα, συν και πλην ενέργειας, χρόνου κι ευτυχίας και σχεδόν πάντα παρατηρώ τη ζυγαριά να κλίνει προς την ίδια πλευρά.

Είναι οι φίλες μου και τις καμαρώνω! 

Μπορεί να μην το γράφουν στο timeline τους, αλλά είναι σαν να τις ακούω να το λένε στους εργοδότες τους:

Μην αγνοείς τα ταλέντα μου. Άφησέ με να τα ξεδιπλώσω κι εγώ θα κάνω θαύματα.

Μη με βάζεις να κυνηγάω την ουρά μου – θέλω η δουλειά μου να έχει νόημα, αντίκτυπο, ουσία. 

Κι αν πάψεις να με βλέπεις σαν υπάλληλο και μ’ αφήσεις να «μεγαλώσω», θα πάψω κι εγώ να λειτουργώ σαν υπάλληλος. 

Μα αν συνεχίσεις να ποδοπατάς τις ισορροπίες της ζωής μου, θα τις επαναφέρω. Ίσως μόνη μου, ίσως αλλού.

Λίγες έχουν τη δύναμη να το πουν κατάμουτρα στους εργοδότες τους – οι περισσότερες περνούν καιρό λέγοντάς το πρώτα στον καθρέφτη, μέχρι να βρουν το σθένος. Κάποιες παίρνουν όντως την απόφαση μόνες τους και το ανακοινώνουν κι άλλες απλά περιμένουν να τις προφτάσουν οι εξελίξεις, όμως βαθιά μέσα τους το έχουν δουλέψει καιρό και ξέρουν πως έχουν βάλει το χεράκι τους κι οι ίδιες για να έρθουν τα πράγματα όπως έρχονται. 

Ναι, είναι οι φίλες μου και τις καμαρώνω, καθεμία ξεχωριστά, με τις δικές της ταχύτητες, τις δικές της κινήσεις, μα και τις αμφιβολίες της. Στέκομαι δίπλα τους ακόμα και στην ακινησία τους. Και τις θαυμάζω! Σε μερικές το έχω πει, σε άλλες όχι.



ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΕΑ ΜΟΥ, ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΗΔΗ…
…και το αποκαλύπτουν και οι σχετικές έρευνες. Πριν λίγες εβδομάδες ολοκληρώθηκε μια έρευνα του οργανισμού Gallup για τις γυναίκες σήμερα, η οποία κατέληξε στα παρακάτω συμπεράσματα:

• «Αν και η αμοιβή είναι σημαντική, οι γυναίκες θέλουν περισσότερα από ένα ικανοποιητικό εισόδημα από τη δουλειά τους. Στην αγορά εργασίας είναι καταναλωτές και δεν διστάζουν να κάνουν την έρευνά τους και τελικά να… αγοράσουν από αλλού». Η έρευνα μπορεί να διεξάχθηκε στις ΗΠΑ, αλλά και στη χώρα μας, για εμάς τις γυναίκες ένας καλός μισθός σπάνια είναι ικανός από μόνος του να μας κρατήσει σε μια θέση. Κι αυτό γιατί από τη δουλειά μας θέλουμε να μας καλύπτει πιο «ολιστικά». Δηλαδή:

• «Πολλές είναι οι γυναίκες που βλέπουν πιο ολιστικά τη ζωή και τη δουλειά και γι’ αυτό αναζητούν εταιρίες ή θέσεις που τις ενθαρρύνουν, τις υποστηρίζουν και τις ενδυναμώνουν ως ανθρώπους – όχι εταιρίες που τις βλέπουν απλώς ως υπαλλήλους».

• «Τα 2/3 των γυναικών αξιολογούν ως πολύ σημαντικό το να απασχολούνται σε μια θέση που τους επιτρέπει να αξιοποιούν τα πιο δυνατά τους στοιχεία. Το αντίστοιχο ποσοστό για τους άντρες είναι 55%»…

• Όταν εμείς οι γυναίκες είμαστε σε θέσεις στις οποίες δεν έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούμε τα ταλέντα, τις δεξιότητες και τις γνώσεις μας, χάνουμε κάθε ενδιαφέρον. «Μπορεί να αισθάνονται ότι οι μέρες –και ακόμα και οι καριέρες τους- χαραμίζονται, παρασύροντας μαζί και την αίσθησή τους ότι κάνουν κάτι ουσιαστικό», αναφέρει η έρευνα.

• Το σημείο που η έρευνα εντόπισε πραγματικό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών ήταν το πόσο μετράει κάθε φύλο την ισορροπία μεταξύ δουλειάς και προσωπικής ζωής. Το ποσοστό των γυναικών που τη θεωρεί ως πολύ σημαντική φτάνει το 60%, ενώ το αντίστοιχο για τους άντρες αγγίζει το 48%.

• Πώς ορίζουμε εμείς οι γυναίκες την ισορροπία μεταξύ δουλειάς και προσωπικής ζωής; Με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους και παραμέτρους, αφού είμαστε και εμείς οι ίδιες διαφορετικές μεταξύ μας, αλλά συνήθως, λέει η έρευνα του Gallup, αναζητάμε δουλειές με ευέλικτο ωράριο ώστε να μπορούμε να είμαστε εκεί και για τις οικογένειές μας. 



«ΚΑΝΩ ΔΙΆΦΟΡΑ, ΜΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΛΑΧΤΑΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΆ» 
Και κάπως έτσι, βλέπω γυναίκες με «μια καλή και σίγουρη δουλειά» για την οποία κάθε μανούλα της γενιάς των γονιών μας θα ήταν πολύ ευχαριστημένη, να κάνουν μεταβολή και να χαράζουν τη δική της πορεία η καθεμία. 

Παρόλη την αβεβαιότητα της εποχής που διανύουμε και έχοντας πλήρη επίγνωση του κόστους σε χρήμα και σε χρόνο που εμπεριέχει μια τέτοια αλλαγή, όλο και περισσότερες Ελληνίδες φίλες μου τολμούν! Γιατί μέσα τους βαθιά δεν θέλουν άλλο να σκορπίζουν την ενέργεια και το χρόνο τους σε δουλειές που εντέλει τους κοστίζουν πολύ ακριβά – όχι σε χρήμα, μα σε αξίες που εμείς οι γυναίκες εκτιμάμε πιο πολύ.

Τολμούν να αφήσουν δουλειές γραφείου για να γίνουν δραματοθεραπεύτριες και personal trainers, αποχαιρετούν εργοδότες που καθημερινά τους κόβουν τα φτερά εγκλωβίζοντάς τες σε ανούσιες αρμοδιότητες για να φτιάξουν το δικό τους εργαστήρι, απορρίπτουν συνεργασίες που τις κρατούν μακριά από τις οικογένειές τους μέχρι αργά το βράδυ κι ας είναι περισσότερα τα χρήματα…

Γιατί αναγνώρισαν ότι η γυμναστική/η δραματοθεραπεία/οι κατασκευές με τη φαντασία και τα χέρια τους/ένα δικό τους κατάστημα είναι τελικά αυτό που τις παθιάζει, δίνει νόημα στις μέρες τους και δύναμη στις ίδιες να προσπεράσουν όλα τα «και αν…» που μπαίνουν στο δρόμο τους προς την ολοκλήρωση.

Ναι, αυτός ο δρόμος μπορεί να είναι πολύ διαφορετικός για καθεμία, αλλά έχει πάντα έναν και μόνο προορισμό: την ολοκλήρωση και τη χαρά της ζωής. Γιατί αν κάνεις το πάθος σου δουλειά, ή καλύτερα εργασία, τότε δημιουργείς – κι ας λένε οι άλλοι ότι «απλώς φτιάχνεις καφέ», εσύ ξέρεις ότι η καθημερινή σου επικοινωνία με δεκάδες ανθρώπους μπορεί ν’ αλλάξει τόσο τη δική σου όσο και τη δική τους ζωή. Κι όταν δημιουργείς, ολοκληρώνεσαι. Είσαι χαρούμενη, πλήρης και εντέλει κάνεις τη διαφορά. Πρώτα στη δική σου ζωή και έπειτα και σ’ εκείνη όσων βρίσκονται σταθερά δίπλα σου ή όσων οι δρόμοι διασταυρωθούν με το δικό σου έστω και για λίγο.



ΜΕ ΠΥΞΙΔΑ  Ή ΤΟΝ ΠΟΛΙΚΟ ΑΣΤΕΡΑ… 
Όπως λέει και η Oprah, «σ’ αυτή τη ζωή έχεις μια αποστολή και δουλειά σου είναι να την ανακαλύψεις, να τη νιώσεις, να την ακούσεις, να την (ανα)γνωρίσεις». Κάποιες από εμάς είχαν την τύχη να γνωρίζουν πάνω κάτω ή και ακριβώς τι έχει νόημα για τις ίδιες, με τι θέλουν -και οφείλουν στον εαυτό τους και τον κόσμο ολόκληρο- να ασχοληθούν. Άλλες χρειαστήκαμε μια καθοδήγηση για να βουτήξουμε μέσα μας και να το θυμηθούμε (τη δική μου καθοδήγηση ή καλύτερα, την εσωτερική μου πυξίδα, τη βρήκα εδώ).

Πολλές όμως γυναίκες βρίσκονται ένα τσακ πιο μακριά από τα θέλω τους και αναρωτιούνται ποια να είναι άραγε αυτή η αποστολή… Γι’ αυτές τις γυναίκες η Νικόλ Βουρβουριώτη, «μια όχι και τόσο συνηθισμένη Life Coach και δημιουργός του Inspired for Life», όπως συστήνεται, έχει δημιουργήσει ένα workshop μόνο για γυναίκες που ψάχνουν τον… πολικό τους αστέρα. «Στα Polestar Workshops γελάμε, μοιραζόμαστε, πανηγυρίζουμε, τραγουδάμε, αγκαλιαζόμαστε και βρίσκουμε τι είναι αυτό που θέλουμε να είμαστε και να νιώθουμε μέσα στη χρονιά που έρχεται, το βαφτίζουμε πολικό αστέρα και το χρησιμοποιούμε ως σημείο αναφοράς για τις επιλογές, τις αποφάσεις και τις κινήσεις μας, για τη χρονιά που έρχεται!».

«Φαντάσου τον πολικό σου αστέρα σαν ένα φύλακα άγγελο όσων είναι σημαντικά για εσένα», λέει η Νικόλ.

«Κάθε Polestar Workshop είναι αυτοτελές και έχει διάρκεια 5 ωρών μαζί με ένα μικρό διάλειμμα για αρωματικό τσάι και αλμυρά snacks. Οι ομάδες είναι μικρές -έως 8 άτομα maximum-, έχουν άρωμα γυναίκας και μπορεί να αποτελέσουν την αφορμή για νέες φιλίες!

Ήδη οι ομάδες που θα ανακαλύψουν το δικό τους πολικό αστέρα για το 2017 συμπληρώνονται και λαμπερές γυναίκες, όπως και εσύ, τοποθετούν ένα μεγάλο αστέρι στο ημερολόγιό τους πάνω από την ημερομηνία της επιλογής τους και ετοιμάζονται να βάλουν μια άνω τελεία σε ό,τι έχει περάσει και να κάνουν τη νέα χρονιά απολαυστικά δική τους».

INFO: Για τα επόμενα Polestar Workshops που θα πραγματοποιηθούν και για περισσότερες πληροφορίες, κλικ εδώ. Για εσένα που διαβάζεις αυτό το ποστ υπάρχει έκπτωση 20% στο κόστος συμμετοχής! Μπορείς να την εξασφαλίσεις γράφοντας τον κωδικό POLEB στο check-out της κράτησης θέσης <3


*Αυτό το ποστ είναι αφιερωμένο στην Ελίζαμπεθ, την Τίνα, τη Χριστιάνα και τη Στέλλα, την Ιλιάδα και τη Βάλια, τη Σοφία, την Αλεξάνδρα, την Τατιάνα, τη Βέρα και την Άντα. Αυτές οι φίλες μου, άλλες πολύ πολύ κοντινές και άλλες λίγο πιο μακρινές, βρήκαν τη δύναμη να αναζητήσουν τον δικό τους εσωτερικό πολικό αστέρα, τη δική τους εσωτερική πυξίδα και τις θαυμάζω για αυτό! Για τις υπόλοιπες γυναίκες, που προς το παρόν κάνουν την επανάστασή τους σιωπηλά, στέκομαι δίπλα σας, ακόμα και στην ακινησία σας, και σας θαυμάζω για αυτό!


Πρώτη δημοσίευση: KissLaurenne <3