Είσαι στο τέταρτο έτος του Οικονομικού, αλλά εδώ και καιρό έχεις αποφασίσει ότι δεν θέλεις να ασχοληθείς ούτε μία μέρα με ισολογισμούς. Μπροστά στην προοπτική να περάσεις τα επόμενα σαράντα χρόνια μέσα σε ένα γραφείο, σε πιάνει κλειστοφοβία. Και μόνο όμως στη σκέψη ότι θα πρέπει να ανακοινώσεις στους δικούς σου πως, αντί να ασχοληθείς με τα οικονομικά, θέλεις να διδάξεις antigravity yoga, τρέμεις. Κι όλα αυτά, παρά το ότι έχεις ήδη ξεκινήσει την εκπαίδευσή σου με παρότρυνση της δικής σου δασκάλας, η οποία είδε το ταλέντο σου από την πρώτη στιγμή. Οι γονείς σου πάντα ονειρεύονταν πως θα κάνεις «κάτι» στη ζωή σου και αυτό το «κάτι» απέχει χιλιάδες χιλιόμετρα από το δικό σου όνειρο. Πόσο σημαντική είναι για εσένα η γνώμη των άλλων; Φοβάσαι την κριτική τους τόσο όταν αφορά σημαντικούς τομείς στη ζωή σου, όπως τα επαγγελματικά ή σε θυμώνουν ακόμα και οι μικρές «παρατηρήσεις» τους για την εμφάνισή σου; Διάβασε πώς θα βρεις τη δύναμη να ζήσεις τα δικά σου όνειρα και να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου, ό,τι και αν λένε οι άλλοι.

ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ
Λένε ότι το πώς αντιδρά κανείς στον κόσμο γύρω του λέει περισσότερα για τον ίδιο παρά για τον κόσμο. Όλοι δεχόμαστε κριτική από τους άλλους και μάλιστα για τα πάντα: από το πώς βλέπουμε τον ιδανικό άντρα και το τι φοράμε/τρώμε/αγοράζουμε, έως το πώς κάνουμε τη δουλειά μας και θέλουμε να περνάμε τον ελεύθερό μας χρόνο... Πολλές φορές όμως η κριτική που εισπράττουμε (ή που φοβόμαστε ότι θα εισπράξουμε) μας δημιουργεί τόσο αρνητικά συναισθήματα, σε σημείο μάλιστα να καταλήγουμε να θυσιάζουμε αυτά που θέλουμε εμείς γι' αυτά που πιστεύουμε ότι θέλουν οι άλλοι. Το πώς αντιδρούμε όταν κάποιος εκφράζει τη γνώμη του για εμάς και τις επιλογές μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πώς έχουμε μεγαλώσει, εξηγεί η κα Ειρήνη Γρίβα, MSc Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια. «Αν μεγαλώνοντας και σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας η τοποθέτηση των γονιών μας, για παράδειγμα, ήταν συμβουλευτική, τότε ακούμε τη γνώμη τους, την επεξεργαζόμαστε και αποφασίζουμε πώς θα δράσουμε. Αν ήταν ελεγκτική, τότε λειτουργούμε στην άποψή τους αντιδραστικά, ενώ αν έχουν υπάρξει επικριτικοί, το πιθανότερο είναι να έχουμε μάθει να αντιδρούμε με θυμό και να αποφεύγουμε να παίρνουμε πρωτοβουλίες». Δες με ποιους τρόπους μπορείς να αρχίσεις να μετράς περισσότερο τα δικά σου θέλω και λιγότερο των άλλων:


1. Γνώρισε τον εαυτό σου

Έχεις ετοιμαστεί για φαγητό με τον καλό σου, αλλά μόνο και μόνο επειδή πιάνεις το βλέμμα του να μένει λίγη παραπάνω ώρα στη φούστα σου, κάνεις μεταβολή και γυρίζεις στην ντουλάπα για να αλλάξεις, παρά το ότι όταν κοιτάχτηκες στον καθρέφτη πίστευες πως ήσουν άψογη. Τι λέει αυτό για το πώς βλέπεις εσύ τον εαυτό σου και το πόσο πιστεύεις εσύ σε εσένα; Κι αν αυτό συμβαίνει χωρίς καν ο άλλος να πει κουβέντα, τι γίνεται όταν εισπράττεις ένα αρνητικό σχόλιο για τη δουλειά σου; Μήπως καταρρέεις; Η κα Γρίβα εξηγεί πως «αν είμαστε συγκροτημένοι, είμαστε ανοιχτοί στην όποια τοποθέτηση των άλλων. Αν είμαστε επιρρεπείς στα σχόλια των άλλων, αυτό μαρτυρά ανασφάλεια και χαμηλή αυτοπεποίθηση». Κάνε μια στροφή προς τα μέσα σου και ανακάλυψε ποια είσαι πραγματικά.

Βρες τα δυνατά και τα πιο αδύναμα σημεία σου και δούλεψέ τα. Η πρώτη ελληνική μέθοδος αυτοβελτίωσης Σφαιρική Αντιληπτικότητα (sferiki.gr) προτείνει έναν απλό αλλά ουσιαστικό τρόπο για να συστηθούμε με τον ίδιο μας τον εαυτό και να τον γνωρίσουμε καλύτερα: Μέσα από την τεχνική που ονομάζεται «8 Διαστάσεις Αντίληψης Εαυτού», μπορούμε να διευρύνουμε την αντίληψή μας πρώτα για τον εαυτό μας και έπειτα για τον κόσμο γύρω μας. Η ψυχίατρος και συν-ιδρύτρια της Σφαιρικής Αντιληπτικότητας δρ Μαρία Λεβέντη, εξηγεί στο βιβλίο της Φαντασία, Η Μεγάλη Ντίβα πως όταν αναλύουμε ένα θέμα που μας απασχολεί, μια συμπεριφορά μας, έναν φόβο μας αλλά και μια ικανότητά μας από 8 πλευρές, τότε το προσεγγίζουμε σφαιρικά και μπορούμε να το αντιληφθούμε σε όλο του το βάθος. Αν λοιπόν κάποιος θέλει να αρχίσει να γνωρίζει καλύτερα τον εαυτό του, το πρώτο βήμα, σύμφωνα με το βιβλίο της δρ Λεβέντη, είναι να τον δει μέσα από τις 8 Διαστάσεις Αντίληψης Εαυτού, οι οποίες είναι οι εξής:
1. Πρόσθια διάσταση: φαινομενική. «Τι μας αρέσει ή δεν μας αρέσει στο σώμα και το πρόσωπό μας; Πόση σημασία δίνουμε ή δεν δίνουμε στην εμφάνισή μας; ... Στην εξωτερική εμφάνιση των άλλων; Πόσο μας επηρεάζει η εμφάνισή τους στις επιλογές μας, συναισθηματικές ή επαγγελματικές;».
2. Οπίσθια διάσταση: φοβική. «Με τη βοήθεια αυτής της διάστασης θα μπορέσουμε καταρχάς να αναγνωρίσουμε και έπειτα να επεξεργαστούμε όλους τους φόβους μας, μεγάλους και μικρούς. Από το φόβο της μοναξιάς, της απόρριψης, της απώλειας, της αρρώστιας, του θανάτου, της περιθωριοποίησης, μέχρι τις κάθε λογής φοβίες».
3. Δεξιά διάσταση: χειριστική. «Ξέρω να κάνω επιτυχημένους χειρισμούς; Πώς μπορώ να αντιμετωπίσω τις δύσκολες καταστάσεις στη ζωή μου, είτε συναισθηματικά είτε επαγγελματικά, χωρίς να πατήσω τους κανόνες της εσωτερικής μου ηθικής; Αν μεταθέσω την προσοχή μου πάνω από το πρόβλημα και αποστασιοποιηθώ συναισθηματικά, μήπως φέρω καλύτερο αποτέλεσμα;».
4. Αριστερή διάσταση: προστατευτική. «Προτιμώ να κάνω πάντα τα χατίρια των άλλων ή διεκδικώ μια θέση κι εγώ ανάμεσά τους, προστατεύοντας τα όρια και τις ανάγκες μου;».
5. Άνω διάσταση: εξελικτική. «Κάνω βήματα εξέλιξης στη ζωή μου ή μένω στάσιμος; Υπάρχει έστω ένας τομέας που ποτέ δεν σταμάτησα να εξελίσσομαι [συναισθηματικός, κοινωνικός, οικονομικός, επαγγελματικός...] για να τον χρησιμοποιήσω ως πρότυπο και για τους άλλους τομείς στη ζωή μου;.
6. Κάτω διάσταση: εδραίωσης. «Αν μάθω να επεξεργάζομαι τα στοιχεία αυτής της διάστασης, θα μπορέσω να ισχυροποιήσω την ταυτότητά μου. Θα μπορέσω αυτό που ξέρω να το μεταστοιχειώσω σε πράξη».
7. Έσω διάσταση: συναισθηματική. Μέσω αυτής της διάστασης μπορεί κανείς να μάθει να αναγνωρίζει και να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του, θετικά και αρνητικά.
8. Έξω διάσταση: συζευκτική. «Με αυτή τη διάσταση επεξεργαζόμαστε τη σχέση μας με τους άλλους και το περιβάλλον μας. Για να γνωρίσεις τον εαυτό σου χρειάζεται να ξέρεις πώς να επικοινωνείς με τους άλλους, πόσο επηρεάζεσαι από τη γνώμη τους, πόσο σημαντική είναι η παρουσία τους στις επιλογές σου».


2. Τσέκαρε τις προσδοκίες σου
Πόσο ρεαλιστικές είναι οι προσδοκίες σου όσον αφορά τις αντιδράσεις των άλλων και την άποψή τους για σένα και τις επιλογές σου; Θα ήθελες να σε αγαπούν και να σε αποδέχονται όλοι; Να έχουν πάντα θετική άποψη για όσα εσύ αποφασίζεις να κάνεις; Τότε, μάλλον χρειάζεται να προσγειωθείς στην πραγματικότητα. Σκέψου τον ρόλο του Λεονάρντο Ντι Κάπριο στην ταινία The Great Gatsby. Ο Τζέι Γκάτσμπι είχε κάνει τα πάντα για να εξασφαλίσει την αγάπη και την αποδοχή των άλλων: διοργάνωνε μεγαλειώδη πάρτι για την ελίτ της Νέας Υόρκης και είχε υιοθετήσει μια ολόκληρη περσόνα με την ελπίδα ότι έτσι θα φέρει κοντά του την Ντέιζι. Μόνο που στο τέλος εκείνος ήταν πιο μόνος από ποτέ κι εκείνη διάλεξε να παραμείνει πιστή στις δικές της αυταπάτες... Μέχρι πού θα έφτανες για να εξασφαλίσεις την αγάπη και την αποδοχή των άλλων; Πόσα θα θυσίαζες γι' αυτό; Κι αν το τίμημα είναι η ίδια σου η ευτυχία;


3. Βρες έναν ωραίο τρόπο να παρουσιάζεις τον εαυτό σου
Πόσο όμορφα μιλάς εσύ για εσένα; Κι αν ο τρόπος σου δεν είναι και τόσο θετικός, πώς άραγε περιμένεις να μιλούν και να σκέφτονται οι άλλοι για εσένα; Φαντάσου ότι βρίσκεσαι σε μια δεξίωση γάμου. Γνωρίζεις πολλά άτομα και ο καθένας σε ρωτάει «Με τι ασχολείσαι». Αντί να απαντήσεις «Είμαι γραμματέας σε μια εταιρία διοργάνωσης συνεδρίων και βαριέμαι αφάνταστα τη δουλειά μου», δεν θα ήταν προτιμότερο να δοκιμάσεις να πεις όλη την αλήθεια; «Είμαι γραμματέας σε μια εταιρία διοργάνωσης συνεδρίων και βαριέμαι αφάνταστα. Αλλά αυτή είναι απλώς η δουλειά με την οποία πληρώνω τους λογαριασμούς μέχρι να μάθω να σχεδιάζω ιστοσελίδες. Σκέφτομαι να ξεκινήσω σύντομα μαθήματα». Γράψε έναν σύντομο λόγο για να παρουσιάζεις τον εαυτό σου και μάθε τον σαν ποιηματάκι. Αρκεί βέβαια όσα θα περιλαμβάνονται σε αυτόν να είναι αλήθεια. Αυτό θα σε βοηθήσει να σκεφτείς τι θα ήθελες να λες εσύ για τον εαυτό σου σαν να ήσουν η PR Manager του εαυτού σου.

4. Κάνε τη διάκριση: τι θέλεις να μοιράζεσαι και με ποιον;
Έχει νόημα να αρχίσεις μια φιλοσοφική συζήτηση με τον υπάλληλο που σε εξυπηρετεί στην τράπεζα; Το ίδιο ισχύει για οτιδήποτε σε αφορά και μοιράζεσαι με τους άλλους ανθρώπους. Αναρωτήσου ποιες δικές σου πληροφορίες αφορούν τους άλλους, σε ποιους έχει νόημα να μιλάς για κάθε ζήτημα και πόσο θέλεις να ανοίγεσαι με τον καθένα. «A little less conversation, a little more action», δεν τραγουδάει και ο Έλβις;
Και φυσικά, όταν ανακοινώνεις σημαντικά θέματα που ενδεχομένως να ταρακουνήσουν τους σημαντικούς άλλους στη ζωή σου, μόλις νιώθεις ότι έχεις πει όσα ήθελες να πεις, μπορείς πάντοτε να χαμογελάσεις και να αλλάξεις θέμα, οδηγώντας τη συζήτηση σε πιο ασφαλή νερά. «Πες μου τώρα, μαμά, πώς περάσατε με τον μπαμπά την Κυριακή που βρεθήκατε με...».
Επιπλέον, συστήνει η κα Γρίβα, λάβε υπόψη σου το κίνητρο πίσω από τα σχόλια καθενός: αν μιλάς με κάποιον με τον οποίο έχεις μια σχέση εμπιστοσύνης, αναγνώρισε πως όσο κι αν διαφωνείς με την άποψή του, αυτή πηγάζει από το ενδιαφέρον του άλλου για εσένα. Ναι, οι μαμάδες όλου του κόσμου έχουν πάντα άποψη, ενίοτε και οι κολλητές μας, αλλά αυτό δεν χρειάζεται να μας ενοχλεί – είναι απλώς ο δικός τους τρόπος να μας δείξουν ότι νοιάζονται.


Μπορείς να διαβάσεις το blogpost και στο queen.gr!