Όταν η πρακτική είναι βάλσαμο για την ψυχή


Αν έχεις την τύχη να έχεις βρεθεί πλάι σε έναν δάσκαλο της γιόγκα και αφεθείς στο μάθημά του, τότε έχεις ζήσει την αληθινή εμπειρία της γιόγκα. Εκείνη που απολαμβάνεις τριεπίπεδα, στο σώμα, το νου και την ψυχή. Με τη γιόγκα ο νους ηρεμεί, οι σκέψεις κάνουν στην άκρη, το σώμα αποφορτίζεται. Μπορεί όμως και η καρδιά να γαληνέψει; Ναι, μπορεί, όταν βρεθείς πλάι σε έναν αληθινό δάσκαλο και αφεθείς στο μάθημά του.

Δύο τέτοιοι δάσκαλοι είχα την τύχη να βρεθούν στο δικό μου δρόμο: η Τατιάνα και ο Βαγγέλης. Παρότι οι δυο αυτοί σπάνιοι άνθρωποι αρνούνται να αποκαλέσουν τους εαυτούς τους δασκάλους, για μένα είναι ακριβώς αυτό.

Αν έχεις γνωρίσει τη γιόγκα μέσα από 50λεπτα μαθήματα γυμναστηρίου, με έναν γυμναστή με κάποια εκπαίδευση στη γιόγκα, ίσως όλα αυτά να σου ακούγονται παράξενα (μπορεί και όχι, βέβαια, άλλωστε κι εγώ την Τατιάνα και τον Βαγγέλη σε μάθημα γυμναστηρίου τους γνώρισα). Γι’ αυτό και θα γράψω παρακάτω τρία μόνο παραδείγματα από τα πολλά που για εμένα η πρακτική της γιόγκα έγινε βάλσαμο για την ψυχή.

ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΛΑ, ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΔΕΝ ΤΗ ΒΛΕΠΟΥΝ…
…Και όχι μόνο δεν τη βλέπουν, αλλά επιπλέον μας αποσπούν την προσοχή. Μπορεί τις πρώτες φορές να είναι δύσκολο να κλείσεις τα μάτια όσο κάνεις γιόγκα, αλλά αν το προσπαθήσεις, θα βιώσεις την πρακτική όχι μόνο στους μυς σου αλλά και πολύ βαθύτερα.

Χωρίς να σου αποσπά την προσοχή τίποτα από όσα συμβαίνουν γύρω σου, θα ακούσεις την αναπνοή σου, αλλά και ολόκληρο το σώμα σου. Θα σε δεις από μέσα. Πόσο συχνά μας δίνεται η ευκαιρία να βρισκόμαστε με τον εαυτό μας μόνο;

Ο Βαγγέλης και η Τατιάνα πάντα μας το θυμίζουν: «Κλείστε απαλά τα μάτια, αρκετά ασχολούμαστε με το έξω. Είναι ώρα να στραφούμε μέσα μας». Αν το δοκιμάσεις, μετά απλά δεν θα θέλεις να κάνεις γιόγκα αλλιώς!

ΣΑΒΑΣΑΝΑ: ΙΣΩΣ Η ΠΙΟ FEELGOOD ΑΣΑΝΑ ΑΠΟ ΟΛΕΣ
Κάποιοι λένε ότι είναι η σημαντικότερη άσανα από όλες. Οι περισσότεροι γυμναστές πλέον την ενσωματώνουν στο μάθημά τους, κι αυτό από μόνο του είναι υπέροχο. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ανταποδοτικό από το να χαρίζεις στο σώμα σου λίγα λεπτά ηρεμίας ώστε όλα όσα έχουν προηγηθεί να «καθίσουν» μέσα σου.

Μπορεί απλώς να μείνεις στη σαβάσανα, τη στάση του πτώματος ή της χαλάρωσης, για λίγα λεπτά ακίνητη. Μπορεί με τις οδηγίες του δασκάλου σου να ηρεμίσεις και να χαλαρώσεις κάθε σημείο του σώματος ή ίσως σου πουν να οραματιστείς κάτι. Η φίλη μου η Ελένη δυσκολεύεται σε αυτό το τελευταίο, γιατί πάντα βλέπει τον εαυτό της να πηγαίνει στο σούπερ μάρκετ ή σε ένα εμπορικό για ψώνια. Ακόμα κι εκείνη θα τα καταφέρει, δεν έχω παρά απλώς να την περιμένω αν το θελήσει.

Ή μπορεί να γίνεις και καλύτερος άνθρωπος: στο τελευταίο 10λεπτο ενός μαθήματος, ο Βαγγέλης κάποτε μας κάλεσε, όσο ήμασταν στη σαβάσανα και αφού χαλαρώσαμε, να σκεφτούμε έναν ή περισσότερους ανθρώπους που οι σκέψεις, τα λόγια ή οι πράξεις τους μέσα στη μέρα μάς έκαναν να θέλουμε να τους ευχαριστήσουμε. Και να φανταστούμε τρόπους ώστε να τους το ανταποδώσουμε. Εκείνο το βράδυ η καρδιά γέμισε με ευγνωμοσύνη. Κι όταν η καρδιά είναι γεμάτη ευγνωμοσύνη, δεν χωράει ούτε θυμός, ούτε κούραση, πικρία ή στεναχώρια.

Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΣΑΝ ΕΝΑ SNAPSHOT ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ
«Λένε ότι ο τρόπος που καθένας προσεγγίζει την πρακτική αντανακλά τον τρόπο που προσεγγίζει τη ζωή», μας είπαν κάποιο βράδυ οι δύο δάσκαλοί μας. Με την αυτοπαρατήρηση μπορείς να δεις πολλά πράγματα για τον εαυτό σου κι όμως, σπάνια μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία.

Η ώρα της πρακτικής είναι ιδανική για να παρατηρήσεις τον εαυτό σου και να αναρωτηθείς πώς λειτουργείς γενικά στη ζωή σου. Κλείνεις τα μάτια για να αφεθείς ή άραγε νιώθεις ότι θέλεις να ελέγχεις λίγο περισσότερο τα πράγματα; Τολμάς να κάνεις την αναπνοή της μέλισσας ή ντρέπεσαι για το πώς θα ακουστείς; Αποδέχεσαι τα όρια του σώματός σου; Πότε και πόσο τα/σε διευρύνεις για να πας ένα βήμα παραπέρα;

*Ένα μάθημα Hatha Yoga με τον Βαγγέλη ή την Τατιάνα ίσως αλλάξει τον τρόπο που βλέπεις τη γιόγκα και -γιατί όχι;- και τον ίδιο σου τον εαυτό.